Κουβέντα να γίνεται .... ή η πρεσβυωπία μου με ... εναλλακτική ματιά

Πάει αρκετός καιρός που κατάλαβα πως πρέπει να κρατάω το βιβλίο σε μια σχετική απόσταση για να βλέπω καθαρά... και μάλλον είναι καιρός να κάνω και κάτι περισσότερο γι' αυτό.

Κάποια πράγματα όμως, ο γιατρός δεν σου τα λέει, δεν τα εξετάζει καν, πρέπει μόνος σου να τα σκεφτείς, μόνος σου να τα ψάξεις, αν θέλεις...
Δεν αρνούμαι την τάση μου να ψάχνω τα πράγματα, ίσως λίγο περισσότερο από το συνηθισμένο, αλλά τα παρακάτω μάλλον μου προέκυψαν! Χωρίς να το έχω σκοπό. Ως μια εναλλακτική "ματιά" στην πρεσβυωπία μου.

Δεν χρειάζεται να έχεις περάσει μια κάποια ηλικία για να βρεις νόημα σε όσα ακολουθούν (ή και κανένα νόημα απολύτως!). Ούτε ξαφνικά τα χέρια σου να σου φαίνονται αρκετά ... κοντά την ώρα που προσπαθείς να διαβάσεις ένα βιβλίο ή ακόμα χειρότερα, ένα νούμερο στο κινητό σου!!!
Το κείμενο προτείνεται για όλες τις ηλικίες!
Ξεκινάμε λοιπόν!

❥ Όλα είναι θέμα προοπτικής και θέσης. Αυτό φαντάζομαι δεν χρειάζεται επεξήγηση... ή το δεχόμαστε και προχωράμε παρακάτω, ή όχι.

❥ Από απόσταση έχεις πιο καθαρή εικόνα... Όσο πιο κοντά βρίσκεσαι στο αντικείμενο της παρατήρησής σου, τόσο πιο θολά είναι τα πράγματα. Δυο-τρία βήματα πιο πίσω κάνουν τη διαφορά και σου δίνουν και μια πιο ολοκληρωμένη εικόνα... εκτός από την καλύτερα εστιασμένη. 

Ιδίως αν είσαι μέσα στο ... πρόβλημα/θέμα προς παρατήρηση! Τότε γίνεται ακόμη πιο επιτακτική η ανάγκη να απομακρυνθείς λίγο για να μπορέσεις να δεις καθαρά ... και να ανασάνεις επίσης!

❥ Τα πράγματα παραμένουν τα ίδια! Δεν αλλάζουν (τουλάχιστον όχι όπως εμείς νομίζουμε). Δεν ήταν πριν θολά και τώρα καθάρισαν. Εσύ ήσουν που πριν δεν έβλεπες και έπρεπε να αλλάξεις τη θέση σου για να μπορέσεις να δεις. Μη βιαστείς να κατηγορήσεις τον εαυτό σου! Αναγνώρισέ του την διάθεση που είχες, ακόμη και το γεγονός πως σκέφτηκες να αλλάξεις την αρχική σου θέση.

❥ Ο χώρος και κατά συνέπεια η μετακίνηση μέσα σε αυτόν γίνεται συνήθως σε συνάρτηση με το χρόνο... Συχνά, εκτός από το να πάρουμε την απόστασή μας από τα πράγματα χρειάζεται και να περιμένουμε... Υπομονετικά! Αυτό δεν είναι καθόλου εύκολο, το ξέρω. Αποδεικνύεται όμως σωτήριο!
Συνήθως, τα πράγματα λύνονται από μόνα τους ή έστω βελτιώνονται ΑΝ ... περιμένουμε λίγο.
Αν βέβαια επιμένουμε στην γραμμική αντίληψη του χρόνου... διαφορετικά, όλα ΕΙΝΑΙ πολύ πιο απλά! ☺

❥ Τέλος, κάποια πράγματα δεν πρόκειται να τα δεις με τα μάτια και δεν φταίει η πρεσβυωπία, ούτε ένα ζευγάρι γυαλιά θα σου λύσουν το πρόβλημα! Μήπως να δοκίμαζες άλλους τρόπους; Το συναίσθημα, τη διαίσθηση, την καρδιά σου ή απλά την πίστη; Αυτά τα δώρα με τα οποία γεννηθήκαμε, για κάποιο λόγο προφανώς;;;

Κλείνοντας, θα σας δώσω ένα απλό παράδειγμα για να σας βοηθήσω να εμπεδώσετε τα παραπάνω...
Είναι πάρα πολλές οι φορές που μπορεί να θεωρούμε κάποια αντίδρασή μας δεδομένη, κάποια πράγματα δεδομένα ... ενώ δεν είναι. Έχουμε συνηθίσει να αντιδράμε με συγκεκριμένο τρόπο σε συγκεκριμένες καταστάσεις, και μας έρχεται πολύ πιο εύκολο το να ανασύρουμε την πιο πρόσφατη αντίδρασή μας σε μια παρόμοια κατάσταση, από το να αναρωτηθούμε "γιατί" και "μήπως αλλιώς θα είναι καλύτερα";;;
Συνήθως, οι αντιδράσεις μας, αυτές που χρειάζονται μια κάποια ... ευθυγράμμιση, βασίζονται στο φόβο.
Οι φωνές απελπισίας ή και υστερίας που θα βάλουμε στο παιδί μας γιατί δεν διαβάζει, αλλά παίζει ή χαζεύει, είναι κατά βάθος λόγω του φόβου μας μήπως πάει αδιάβαστο στο σχολείο ⇝ γίνει κακός μαθητής ⇝ μπλέξει με κακές παρέες αντίστοιχων κακών μαθητών ⇝ γίνει ένας αλήτης και άχρηστος  με όλα όσα αυτό συνεπάγεται! Αποτέλεσμα; Από την εμπειρία μου κανένα από τα επιθυμητά και βέβαια κανένα μη αναμενόμενο! 

Πόσο θα άλλαζαν τα πράγματα αν η αντίδρασή μας βασιζόταν στην αγάπη; Ναι, όπου μπαίνει η αγάπη κάνει θαύματα και επιπλέον εξαφανίζει το σκόρο φόβο!
Αν αντί για φωνές και υστερίες, μπαίναμε μέσα στο δωμάτιο χαμογελαστοί, ξεκινούσαμε μια συζήτηση για κάτι ΑΣΧΕΤΟ και ουδέτερο, θυμίζοντας στον εαυτό μας ξανά και ξανά πως το παιδί μας είναι πολύ προκομμένο, πολύ έξυπνο και πως όπως και να 'ναι, εμείς το αγαπάμε πολύ! Φεύγοντας, το ρωτούσαμε ... "τι πρόγραμμα έχεις φτιάξει για σήμερα;" 
Αυτό θα σήμαινε πως το αντιμετωπίζουμε ως ώριμο άνθρωπο και επίσης πως το θέτουμε υπεύθυνο για τις πράξεις του και τις επιλογές του, χωρίς να δημιουργούμε πεδίο δράσης (οι δικές μας φωνές) - αντίδρασης (οι δικές του φωνές και τελικά η αδιαφορία).

Καθόλου εύκολο, ιδίως στην αρχή! Για να ξε-μάθεις κάτι το οποίο σου έχει γίνει συνήθεια, θέλει το διπλάσιο χρόνο και τη διπλάσια προσπάθεια!!! 
Αξίζει όμως τον κόπο! Σας μιλάω εκ πείρας! 
Σιγά-σιγά τα πράγματα γίνονται όλο και πιο εύκολα. Χρειάζεται ΜΟΝΟ υπομονή και αγάπη!
Και γιατί όχι, ένα επιπλέον συστατικό που κάνει κυριολεκτικά ΘΑΥΜΑΤΑ! Ζητήστε βοήθεια και καθοδήγηση! Άγγελοι υπάρχουν παντού γύρω μας! Κι αν αυτό σας ξενίζει λίγο, ζητήστε βοήθεια απ' όπου εσείς ΠΙΣΤΕΥΕΤΕ! 
Και θα λάβετε ❣
Αυτά για την ώρα....